| dc.description.abstract | Karaciğer sirozlu hastalarda sıklıkla sistemik, splanknik ve renal dolaşımda çeşitli hemodinamik değişiklikler mevcuttur. Bu hemodinamik değişiklikler özellikle ileri evre sirozu olan hastalarda daha belirgin olmaktadır. Biz çalışmamızda sirozlu hastalarda otonom nöropatinin (ON) mevcudiyetinin renal kan akımı üzerindeki etkilerinin araştırmayı amaçladık.
Çalışmaya 59 karaciğer sirozlu hasta ve 45 sağlıklı kontrol alındı. Tüm hastaların ve kontrol grubunun her iki böbrek boyutları ve parankim kalınlıkları ölçüldü. Renal vasküler rezistans indeksleri (Rİ) sağ ve sol böbrekten doppler ultrasonografi ile değerlendirildi ve hastalara ON testleri yapıldı. Sirotik hastalar ile kontrol grubu karşılaştırıldığında, sırası ile her iki böbrek boyutlarında ve parankim kalınlığında fark yok iken, her iki böbrekten ölçülen renal arter (sağ böbrekten 0,70±0,06 , 0,61±0,03 ve sol böbrekten 0,69±0,06 , 0,61±0,03) ve interlober arter Rİ (sağ böbrekten 0,65±0,06 , 0,57±0,04 ve sol böbrekten 0,66±0,06 , 0,56±0,03) arasında anlamlı fark vardı (p<0.000). Sirotik hastalar Child-Pugh sınıflamasına göre kendi aralarında da tanımlanan ölçümler açısından karşılaştırıldı ve Rİ, Child-Pugh B ve C’de, Child-Pugh A’dan daha yüksek olmasına rağmen aralarında istatistiksel bir fark yoktu. Sadece Child-Pugh A ve B grubunda sağ renal arter Rİ arasında anlamlı bir fark saptandı (p=0.021). Erken evre siroz (Child-Pugh A) ve ileri siroz (Child-Pugh B ve C) karşılaştırıldığında sağ renal arter Rİ ileri evre siroz grubunda istatistiksel olarak anlamlı derecede daha yüksek bulundu (p=0,041).
Çalışmaya alınan 59 sirotik hastanın 37’sinde ON tespit edildi. Child-Pugh evresi arttıkça ON sıklığı anlamlı derecede artmakta idi (p<0,05). ON olan ve olmayanlarda bütün parametreler (böbrek boyutları, parankim kalınlığı ve Rİ) karşılaştırıldı ve gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark yoktu (p>0,05). Yine benzer olarak asiti olan ve olmayan hastalar arasında da bütün parametreler arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark yoktu (p>0,05).
Bizim çalışmamızda sirotik hastalarda ON sıklığı daha önce yapılan çalışmalarda bildirilene benzer olarak bulundu. Renal arter ve interlober arter Rİ sirotik hastalarda kontrollere göre artmıştı. Ayrıca ON’si olan ve olmayan sirotik hastalarda, renal arter ve interlober arter Rİ açısından fark yoktu. ON varlığının renal hemodinamikler üzerine herhangi bir etkisi tesbit edilmedi. | tr |
