| dc.description.abstract | Bu çalışma normoalbuminürik ve mikroalbuminürik tip 2 diyabetli hastalarda serum
sistatin C ile serum ve idrar TGF-β1 seviyelerini ölçmek yoluyla böbrek yetmezliğini belirlemek
için yapıldı.
78 tip 2 diyabetik hasta çalışmaya alındı. Hastalar idrar albumin miktarı ve hesaplanan
GFR’ye (eGFR) göre 4 gruba ayrıldı. (MDRD [Modification of Diet in Renal Disease] ile eGFR
hesaplandı). Grup 1 (n=20); eGFR <60 ml/dk/1,73 m2 ve normoalbuminürik hastalar, grup 2
(n=21): eGFR <60 ml/dk/1,73 m2 veya >60 ml/dk/1,73 m2 ile mikroalbuminürik hastalar, grup 3
(n=17): eGFR >120 ml/dk/1,73 m2 ile normoalbuminürik hastalar ve grup 4 (n=20): eGFR 90-
120 ml/dk/1,73 m2 ile normoalbuminürik hastalardan oluştu.
Serum kreatinin, idrar albumin düzeyleri, MDRD’ye göre eGFR, serum sistatin C, serum
ve idrar TGF-β1 düzeyleri belirlendi. İstatistiksel analiz için Ki-kare testi, One-Way Anova and
Tukey HDS testi kullanıldı.
Makrovasküler komplikasyonlar grup 2 hastalarda diğerlerinden daha yüksek bulundu
(p<0.01), fakat diğer diyabetik komplikasyonlar açısından gruplar arasında fark yoktu. Grup 1
hastalarda kan glukoz regülasyonu en iyi olmasına rağmen, kan üre (BUN), serum kreatinin daha
yüksek ve eGFR anlamlı olarak daha düşüktü. Normoalbuminürik grup 1 hastalarda serum
sistatin C belirgin olarak yüksek iken, serum ve idrar TGF-β1 düzeyleri mikroalbuminürik grup
2 hastalarda yüksekti. Grup 2 hastalarda eGFR ile serum sistatin C düzeyleri arasında negatif
korelasyon bulundu (r=-0.892, P<0.001).
Tüm hasta gruplarının değerlendirilmesinde eGFR ile sistatin C arasında negatif yönde
anlamlı ilişki bulundu (r=-0,726 p=0,001).
Tip 2 diyabetiklerde idrar albumin atılımı nefropati saptanmasında önerilmesine rağmen,
bu çalışmada idrarda albumin atılımı artmamış, eGFR’si azalmış hasta grubunda artmış serum
sistatin C düzeylerinin diyabetik nefropatinin erken belirteci olarak kullanılabileceğini gösterdik. | en_US |
