| dc.description.abstract | Kronik böbrek hastalığı (KBH), tüm dünyada olduğu gibi ülkemizde de görülme sıklığı
gittikçe artan önemli bir sağlık sorunudur. Kronik böbrek hastalığında başlatan neden ne
olursa olsun en önemli sorun son dönem böbrek yetmezliğine ilerleme ve böbrek fonksiyon
kaybına bağlı gelişen komplikasyonlar sağlık sektöründe diyaliz ihtiyacının artmasının yanı
sıra daha birçok alanda sorunlar ortaya çıkarmakta ve tedavi gereksinimi artmaktadır.
Kronik böbrek hastalığında ileri evrelerde ve yetmezlik gelişen hastalarda özellikle kemik
mineral metabolizması bozuklukları Ortopedi ve Travmatoloji kliniğinde önemli
komplikasyonlarla karşımıza çıkmaktadır. KBH olan hastalarda kemiklerdeki kemik
mineralizasyonunun azalmasına ve kemik yapımı ve yıkımındaki dengenin bozulmasına bağlı
olarak adinamik kemik hastalığı, tekrarlayan kemik kırıkları, kırık kaynamasında
komlikasyonlar gibi birçok sorun uzun uğraşlar gerektirmekte ve eş zamanlı olarak gerek
hasta gerekse hekim açısından zaman ve maddi kayba neden olmaktadır. Bu çalışma
ülkemizde ve özellikle merkezimizde takip edilen çok sayıda KBH’lı hasta göz önünde
bulundurularak, yukarıda saydığımız sorunlara bağlı gelişebilecek komplikasyonlar sonucu
oluşan kayıpları en aza indirmek amacıyla yürütülmüştür.
Bu amaçla çalışmamızda 32 adet Sprague- Dawley cinsi erkek sıçan, Grup I, Grup II, Grup
III ve Grup IV olmak üzere ve her grupta eşit sayıda (8 adet) sıçan olacak şekilde dört gruba
ayrıldı. Grup II ve Grup IV’teki sıçanlara KBH oluşturmak amacıyla 5/6 nefrektomi
uygulandı. Gruplardaki tüm sıçanlara tur motoru ile sağ femur diafiz kırığı oluşturuldu. Kırık
oluşturulmasını takiben tüm sıçanların sağ femurlarına k-telleri ile intramedüller fiksasyon
uygulandı. Grup I’deki sıçanlar osteotomi oluşturulan kontrol grubu olarak, Grup II’deki
sıçanlar KBH oluşturularak ilaç tedavisi almadan takip edilecek KBH’lı kontrol grubu olarak
belirlendi. Grup III sıçanlar KBH oluşturulmayan ancak ilaç kullanılarak kırık iyileşmesi
takip edilen, Grup IV sıçanlar ise KBH oluşturularak ilaç kullanılacak çalışmadaki temel grup
olarak belirlendi.
Sıçanların KBH tanısı ve takibi amacıyla 4 haftalık süreler ile ağırlık ölçümü ve 0.gün,
4.hafta ve 8.haftalarda (sakrifikasyon öncesinde) kan hemoglobin, üre ve kreatinin seviyeleri
ölçüldü. Kemik iyileşmesi ve kallus oluşumu; radyolojik olarak direkt grafi, histopatolojik
olarak ise Hematoksilen Eosin boyama ile değerlendirildi.Morfolojik olarak kallus dokusu miktarı ve kemiğin düzgün iyileşme bulguları sırası ile:
Grup III> Grup I> Grup IV> Grup II olarak bulundu. Kemik iyileşmesinin takibi radyolojik
olarak direk garfilerde kallus dokusunun ölçümü ile rakamsal olarak belirlendi. Medüller
kanalın en dış kısmından başlanarak kortikal kısım ve kallusun en dış kısmına kadar olan
kalınlık ölçüldü. Kallus kalınlıkları rakamsal olarak belirlendi. Kallusun en dış noktasına olan
kalınlıklarının ölçülmesi sonucu ortalama kallus kalınlıkları; Grup I (1.538 ±0.7763), Grup II
(0.738 ±0.6781), Grup III (1.775 ±0.7126), Grup IV (1.500 ±0.3464) olarak ölçüldü. Kemik
iyileşmesi skorlama sistemi sonuçları ile ölçülen kallus kalınlıklarının karşılaştırılmasında;
skorlama sistemi ile kallus kalınlıkları arasında anlamlı korelasyon gözlendi. 0. gün, 4. hafta,
ve 8.haftada alınan kan örneklerinde BUN, kreatinin seviyelerinde yükselme ve hemoglobin
seviyelerindeki düşme anlamlı bulundu. Histopatolojik değerlendirmede kemik dokunun
iyileşme skorlaması (Allen skorlaması) sonuçları Grup I (3.38 ±1.302), Grup II (3.88
±1.458), Grup III (2.5 ±1.609), Grup IV (3.0 ±1.927) olarak bulundu.
Bu çalışmada KBH’nın kemik iyileşmesi üzerindeki olumsuz etkilerinin PTH analoğu olan
ve düşük dozlarda ve aralıklı uygulamalarda anabolik etkisi olduğu birçok makalede
gösterilmiş olan Teriparatid tedavisi araştırıldı. Radyolojik olarak kırık kaynamasında kallus
oluşumunu arttırdığı gözlenirken, yapılan birçok çalışmanın aksine histopatolojik olarak
kaynama açısından anlamlı fark olmadığı ancak yine histopatolojik olarak kırık iyileşmesi
sırasında kemik dokudaki nekrozu önlemede anlamlı fark olduğu gözlendi.
Çalışmamızda KBH’lı hastalarda radyolojik olarak kallus kalınlığının ilaç kullanılmayan
gruba göre daha fazla olacağı ve iyileşme esnasında oluşabilecek nekrozun ve bu nekrozun
uzun dönemde kırık iyileşmesinde oluşturacağı olumsuz etkilerinin önlenebileceği
kanaatindeyiz.
Chronic kidney disease (CKD) is an important health problem that has been seen to increase
globally and in our country as well. No matter the cause leading to chronic kidney disease,
most importantly is its progression to late stage kidney failure and complications due to
kidney disfunction. As a result, apart from the need for dialysis in the health sector, problems
in quite a number or areas ensue and also an increased need for treatment.
Patients who have advanced chronic kidney disease and kidney failure develope especially
disorders of bone and mineral metabolism presenting with important complications to the
Orthopaedic Surgery and Traumatology clinic. Decreased bone mineralization and impaired
balance between bone formation and bone resorption in CKD patients lead to many problems
like adynamic bone disease, recurrent bone fractures and complications in bone union that
require long term management and at the same time costs both the patient and the doctor time
and money. This study has been caried out taking into consideration the number of CKD
patients in our country and especially in our clinic and with the aim of reducing to the
minimum the complications that would ensue as a result of the above mentioned problems. In
this study 32 Sprague-Dawley male rats were divided into 4 groups each with equal numbers
(8 rats). Single session 5/6 nephrectomy model described by Seth et al. was applied to the rats
in Group II and Group IV with the aim of inducing CKD. Right femur diaphysis fracture was
created using a rotating bar in all the rats in all the groups. Intramedullary fixation of the right
femur with k-wire was then done on all the rats after the fracture. The rats in Group I were
designated to be a control group with osteotomies and the rats in Group II were designated to
be a CKD control group with induced CKD and would be followed up with no treatment.
Group III rats would not be induced to have CKD however they would be administered
medicine to treat fractures, whereas Group IV rats were the main group that would be
induced to develope CKD and administered medicine.
To be able to diagnose and follow up CKD induced in the rats, weight measurements were
taken for a period of 4 weeks and hemoglobin, urea and creatinin levels measured at the
beginning, on the 4th week and on the 8th week (before sacrification). Bone healing and
callus formation was evaluated radiologically using x-ray and histopathologically using
hematoxylin and eosin staining.Morphologically the amount of callus tissue and signs of bone healing were determined to be
in this order; Grup III> Grup I> Grup IV> Grup II. Bone healing was monitored
radiolojically using x-ray whereas measurement of callus tissue was done numerically.
The thickness from medullary canal’s outer most part to the cortical part and the outer most
part of callus was measured. The thickness of callus was determined numerically. Callus
thickness that was measured upto the outer most point was determined and the average
thicknesses was as follows; Grup I (1.538 ±0.7763), Grup II (0.738 ±0.6781), Grup III (1.775
±0.7126), Grup IV (1.500 ±0.3464). The results of bone healing scoring system were
compared to measurements of callus thickness and a significant correlation observed. Blood
samples taken at the beginning, on the 4th week and 8th week showed levels of BUN and
creatinin to have significantly increased and levels of hemoglobin to have significantly
decreased. With histopathologic evaluation the results of bone healing scoring (Allen scoring
system) were as follows; Grup I (3.38 ±1.302), Grup II (3.88 ±1.458), Grup III (2.5 ±1.609),
Grup IV (3.0 ±1.927).
In this study the therapeutic effect of Teriparatide on bone healing affected by CKD has been
investigated. Teriparatide is a PTH analogue that has been shown in a number of articles to
have an anabolic effect when applied intermittent. Radiologically it has been observed that
callus formation increases in fracture union whereas unlike many studies carried out, there
was no significant difference in terms of fracture union histopathologically. However there
was a significant difference in the prevention of necrosis in bone tissue while the fracture is
healing.
In our study radiologically callus thickness in CKD patients would be greater compared to
the group that medicine was not used and we believe that necrosis that ocurs during healing
and its long term impact on the healing of fracture would be prevented. | en_US |
