| dc.description.abstract | The relationship between ingroup identification and ingroup favoritism has been studied for
many years. In the Social Identity Theory literature, studies show that the direction and
strength of this relationship are shaped under the influence of many different variables. The
variables questioned in this topic generally consist of factors that drawn on levels of analysis
at intragroup or intergroup levels except for the self-esteem hypothesis. In this study,
morality as an evolutionary based intrapersonal and intuitional motivation was investigated
in terms of its effects on this relationship. In this thesis, morality was examined from a new
theoretical approach, Morality as Cooperation Theory. It was claimed that giving importance
to certain moral dimensions will have a moderator effect on the relationship between ingroup
identification and ingroup favoritism. Additionally, ideological orientation and core
motivations of social conservatism, resistance to change and opposition to equality, were
examined as covariate variables due to their associations with different moral dimensions
and behaviors towards outgroups in the literature. In this context, one cross-sectional and
one experimental study were carried out. In the first study, the pattern of the relationships
between morality, ideology, ingroup identification, and ingroup favoritism were explored. It
was found that reciprocity dimension of morality has a moderator effect on the relationship
between ingroup identification and ingroup favoritism. Considering the results of the first
study, in the second study, reciprocity dimension was manipulated, and its moderator role
was tested by an experimental design. Consistent with the first study, the results of the
second study revealed a significant moderator effect of reciprocity dimension. The findings,
contributions, and limitations of the studies were discussed in the context of the relevant
literature and suggestions were presented for future studies
İç grupla özdeşleşme ve iç grup kayırmacılığı arasındaki ilişki uzun yıllardır çalışılmaktadır.
Sosyal Kimlik Kuramı literatüründeki araştırmalar, bu ilişkinin gücünün ve yönünün pek
çok farklı değişkenin etkisi altında şekillendiğini göstermektedir. Benlik saygısı hipotezi
dışında bu konuda ele alınmış olan değişkenler genellikle grup içi ve gruplar arası analiz
düzeyinde faktörlerden oluşmaktadır. Bu çalışmada, evrimsel temelli ve birey içi sezgisel
bir motivasyon olan ahlak, bu ilişki üzerindeki etkileri açısından incelenmiştir. Araştırmada
ahlak, yeni bir kuramsal yaklaşım olan İşbirliği Olarak Ahlak kuramı çerçevesinde ele
alınmıştır. Belirli ahlaki boyutlara önem vermenin, iç grupla özdeşleşme ve iç grup
kayırmacılığı arasındaki ilişkide düzenleyici bir rolü olacağı iddia edilmiştir. Ayrıca,
ideolojik yönelim ve sosyal muhafazakarlığın temel iki motivasyonu olarak düşünülen
değişime kapalılık ve eşitliğe karşıtlık, literatürdeki farklı ahlaki boyutlarla ve dışgruplara
yönelik davranışlarla olan ilişkisi nedeniyle kontrol değişkeni olarak ele alınmıştır. Bu
bağlamda bir kesitsel ve bir deneysel çalışma gerçekleştirilmiştir. İlk çalışmada ahlak,
ideoloji, iç grupla özdeşleşme ve iç grup kayırmacılığı değişkenleri arasındaki ilişkilerin
örüntüsü keşfedilmiştir. Karşılıklılık ahlaki boyutunun iç grupla özdeşleşme ve iç grup
kayırmacılığı arasındaki ilişkide düzenleyici rolü olduğu tespit edilmiştir. İlk çalışmanın
bulguları göz önünde bulundurularak, ikinci çalışmada karşılıklılık ahlaki boyutu manipüle
edilmiş ve karşılıklılığın düzenleyici rolüne ilişkin hipotez deneysel desen kullanılarak test
edilmiştir. İlk çalışmayla tutarlı olarak, ikinci çalışma sonuçları da karşılıklılık boyutunun
anlamlı düzeyde düzenleyici etkisinin olduğunu göstermiştir. Araştırma bulguları, katkıları
ve kısıtları literatür bağlamında tartışılarak gelecekte yürütülecek çalışmalara önerilerde
bulunulmuştur. | |
