| dc.description.abstract | Amaç: Daha önce cerrahi dışı herhangi bir tedavi almamış glioblastome multiforme
(GBM) tanılı hastalarda Stupp protokolüne uygun olarak uygulanan standart 60 Gy
radyoterapi (RT) + eşzamanlı Temozolomid (TMZ) ile aynı protokole uygun ancak RT’nin
simültane entegre boost (SIB) tekniğiyle 70 Gy’e eskale edilmiş olduğu genel sağkalım ve
lokal kontrol oranlarını karşılaştırmayı amaçladık.
Hastalar ve Yöntem: Biyopsi veya açık cerrahi sonrası histopatolojik olarak GBM tanısı
almış, eşzamanlı TMZ’yle birlikte definitif RT uygulanan, 126 hastanın verileri
retrospektif olarak incelendi. Dozun 70 Gy’e eskale edildiği grupta; PTV1=GTV=70 Gy,
PTV2=PTV1+1 cm=60 Gy ve PTV3=PTV2+1 cm=50 Gy olarak belirlenmiş ve 30
fraksiyonda SIB tekniğiyle (yoğunluk ayarlı RT) uygulanmıştır. Retrospektif kontrol
kolundaysa RT standart olarak PTV1=GTV+2 cm=40 Gy, PTV2= GTV+1 cm=60 Gy
şeklinde 30 fraksiyonda 3B-konformal RT tekniğiyle uygulanmıştır. RT sırasında tüm
hastalar 75 mg/m2 TMZ almıştır. Primer sonlanım noktası genel sağkalım (GS) olarak
belirlenmiştir.
Bulgular: Hastaların medyan yaşı 55 ve medyan takip süresi 14.2 ay olarak
hesaplanmıştır. Hastaların 35’ine SIB 70 Gy uygulanmışken geriye kalan 91 hasta
retrospektif kontrol grubunu oluşturmuştur. Analizler sırasında 26 (%20.6) hasta halen
hayattaydı. Tüm grup için belirlenen medyan GS 15.4 ay olarak bulunmuştur. Medyan GS
süreleri retrospektif kontrol grubunda 14.9 ay iken SIB uygulanan grupta 21.9 ay olarak
bulunmasına rağmen iki grup arasındaki fark istatistiksel anlamlılığa ulaşamamıştır
(p:0.45). Standart RT grubu ve doz eskale SIB gruplarında 1 ve 2 yıllık GS oranları
sırasıyla (%60.4 vs. %68.6) ve (%31.7 vs. %34.6) olarak bulunmuştur. Univaryan
analizlerde, RPA skoru (p<0.001), KPS skoru (p:0.03), rezeksiyon durumu (p:0.04) ve yaş
grubu (p:0.001) GS’yi etkileyen faktörler olarak belirlenmiştir. Multivaryan analizlerde
RPA ve rezeksiyon durumu anlamlılığını korurken KPS ve yaş grubu istatistiksel
anlamlılığını yitirmiştir (p<0.05, her biri için).
Sonuç: Güncel çalışmamızın sonucunda yeni teknolojilerin kullanılmasıyla daha yüksek
doz RT uygulamanın mümkün olmasına rağmen sağkalım avantajının gösterilememiş
olması ümit kırıcı bir gelişme olarak görülse de 60 Gy alan gruptaki 14.9 ay’lık medyan
GS değerine karşılık SIB grubundaki 21.9 ay’lık değer sonuçlarimizin hasta sayısı
yetersizliğine bağli olabileceğini düşündürmektedir. Dolayısıyla bu sonuçların daha geniş
serilerde anlamlılık kazanabilme ihtimalini göz önünde bulundurarak daha yüksek hasta
sayılı randomize çalışmaların nihai sonuca ulaşmada önemli olabileceğini düşünmekteyiz.
Purpose: Radiotherapy (RT) dose escalation has repeatedly been demonstrated to be of no
benefit for glioblastome multiforme (GBM) patients in the pre-temozolomide period.
However, there is lack of robust confirmation considering the conceivable advantageous
impact of dose escalation on the outcomes of such patients in the era of temozolomide
(TMZ). Therefore, we aimed to retrospectively compare the survival outcomes of newly
diagnosed GBM patients treated with standard or escalated radiotherapy (RT) doses in
presence of concurrently and adjuvantly administered TMZ.
Patients and Methods: Newly diagnosed 126 patients with KPS≥70 and
histopathologically proven GBM who received cranial standard or escalated doses of RT
and concurrent plus adjuvant TMZ were included. In the standard RT group patients
received a total of 60 Gy with 3D-conformal RT (PTV1=GTV+2 cm=40 Gy, PTV2=
GTV+1 cm=60 Gy, in 30 fractions), while dose escalated group received a total of 70 Gy
with simultaneous integrated boost IMRT technique (PTV1=GTV+2 cm=50 Gy,
PTV2=GTV+1 cm=60 Gy, PTV3=GTV=70 Gy, in 30 fractions), respectively. During the
RT course all patients received 75 mg/m2 TMZ concurrently, and adjuvantly following
completion of RT. Primary endpoint was overall survival (OS).
Results: The median age was 55 years for the entire cohort. Thirty-five and 91 patients
received 70 Gy and 60 Gy (retrospective control group), respectively. At a median followup
of 14.2 months 26 (20.6%) patients were still alive. The median OS for the whole group
was 15.4 months (95 CI= 12.1-18.8). In comparative analysis although the 70 Gy group
had numerically longer OS than the 60 Gy group this difference did not translate into
statistical significance (21.9 vs. 14.9 months; p=0.45). Respective 1- and 2-year OS rates
were 68.6% vs. 60.4% and 34.6% vs. 31.7%. In the univariate analysis; age group (≤50 vs.
>50 years; p=0.001), KPS score (90-100 vs. 70-80; p=0.03), RPA score (3-4 vs. 5-6;
p<0.001), and resection extent (gross total vs. subtotal/biopsy; p=0.04) and were found to
be associated with significantly longer OS times. However, in the multivariate analysis
only the RPA (p= 0.02) and resection extent (p=0.02) were demonstrated to retain their
significance.
Conclusion: Despite of the fact that the results of our current study did not demonstrate
any statistically significant survival advantage with use of escalated RT doses beyond the
standard 60 Gy even in the presence of TMZ, the achieved median OS of 21.9 months in
the escalated dose suggest that our study population size, especially in the escalated dose
group might have been insufficient to retrieve the possible significance. Therefore,
randomized studies with larger cohorts are warranted to achieve more reliable data on this
subject of paramount importance. | en_US |
