| dc.description.abstract | Böbrek nakli, son dönem böbrek yetmezliği gelişmiş hastalarda giderek artan bir şekilde uygulanan ve kabul edilen en iyi tedavi şeklidir. Nakil sonrasında verilen immunsupresif tedaviler gelişebilecek organ reddini önlemeye yöneliktir. Bu tedavinin başarılı bir şekilde sürdürülmesi, greft böbrek ve hasta sağkalımı üzerine etkisi açısından çok önemlidir.
Primer immunsupresif tedavi protokollerinde T hücrelerini hedef alan; kortikosteroid, mikofenolat mofetil/mikofenolik asit ile takrolimus/siklosporin gibi kalsinörin inhibitörleri veya bir m-TOR inhibitörleri olan sirolimus kombinasyon halinde verilebilir.
Bu çalışmada kalsinörin inhibitörleri ve sirolimus tedavilerinin; greft fonksiyonu ve hastanın metabolik tablosu üzerine etkilerini karşılaştırmayı amaçladık.
Çalışmamızda Başkent Üniversitesi Ankara Hastanesi‟nde renal transplantasyon yapılan toplam 189 hastanın 2 yıllık izlemlerini karşılaştırıldı ve sirolimus tedavisi alan hastalar grup 1, kalsinörin inhibitörü alan hastalar grup 2 olarak adlandırıldı.
Her iki gruptaki hastalar; verilen immunsupresif tedaviye bağlı görülen yan etki ve komplikasyonlar, eşlik eden hastalıklar, laboratuvar parametreleri, klinik semptomlar, greft ve hasta sağkalımındaki değişiklikler açısından değerlendirildi. Ayrıca her iki grup kendi içerisinde nakil tarihinden parametrelerin kaydedilmeye başlandığı zamana göre; üç ayrı gruba (< 6 ay, 6 - 12 ay, > 12 ay) ayrılarak değerlendirildi.
Kalsinörin inhibitörü ve sirolimus tedavileri kullanan hasta grupları arasında mortalite, akut rejeksiyon atağı, geçirilen enfeksiyonlar ve hospitalizasyon açısından bir fark görülmedi (p> 0,05). Sirolimus tedavisi alan hastalarda proteinüri ve dislipidemi sıklığı yüksekti (p< 0,05). Nakil sonrası özellikle ilk 9 ayda hiperglisemiye eğilimi izlendi (p: 0,03). Sirolimus tedavisine erken dönemde (< 12 ay) geçilen hastalarda BUN ve kreatinin değerlerinde azalma izlendi (p< 0,05).
Renal transplantation is accepted as the best treatment option for the patients who has end stage kidney disease without any life thereatening morbidity. The immunsuppressive medications that are used to prevent rejection after transplantation must be well controlled for the greft and patient recipients survival.
Primary immunsupressive therapy protocols usually target T cells and consists of corticosteroids, mycophenolate mofetil/ mycophenolic acid combined with calcineurin inhibitors like tacrolimus/cyclosporine and a m-TOR inhibitor; sirolimus.
In this study we searched the effects of calcineurin inhibitors and sirolimus on allograft function and the patient metabolic status.
This study included 189 renal transplant recipients who regularly followed in Nephrology Department of Baskent University Ankara Hospital. Patients divided into two groups (group 1: patients under sirolimus treatment, group 2: patient under calcineurin inhibitor treatment) and followed for two years.
The adverse events, complications, comorbidities, differanties in laboratory parameters, clinical symptoms, changes through graft and patient survival caused by the treatment regimen from calcineurin inhibitors to sirolimus are compared. Furthermore, the patients in these two groups are divided into subgroups according to the transplantation duration.
In conclusion we find out that there was no differences on mortality rate, acute rejection episodes, enfections and hospitalisations between two groups (p> 0,05).
Dyslipidemia and proteinuria were seen mostly in patients who was under sirolimus treatment (p< 0,05). In the first nine months of the posttrasplantation period,there was tend to be seen hyperglycemia (p: 0,03). Patients who switched to sirolimus in 12 months after transplantation had better renal function tests (p< 0,05). | en_US |
