| dc.description.abstract | Bu araştırma; insülin direnci bulunan bireylerin uyku kalitelerinin, gece yeme
davranışlarının, depresyon durumlarının ve beslenme alışkanlıklarının değerlendirilmesi
amacıyla planlanlanmıştır. Şubat 2019 – Nisan 2019 tarihleri arasında Başkent Üniversitesi
Ankara Hastanesi İç Hastalıkları Anabilim Dalı-Endokrinoloji ve Metabolizma Hastalıkları
Polikliniğine başvuran veçalışmaya katılmayı gönüllü olarak kabul eden, 18-65 yıl yaş
aralığında olan 74’ü kadın, 47’si erkek olmak üzere toplam 121 insülin direnci hastası ile
çalışma tamamlanmıştır. Uyku apnesi, diyabet, gastroözefajiyal reflü, gastrit, morbid
obezite ve majör depresyon tanısı bulunan bireyler, çalışmada yanlılığı önlemek adına
çalışma dışında tutulmuştur. Katılımcılara araştırmacı tarafından; genel özelliklerini ve
beslenme alışkanlıklarını sorgulamak için anket formu, Pittsburgh Uyku Kalite İndeksi,
CES Depresyon Ölçeği, Gece Yeme Anketi ve 24 Saatlik Besin Tüketim Kayıt Formu
uygulanmıştır. Katılımcıların yaş ortalaması 38.6±12.71 yıl olarak belirlenmiş ve
%65.3’ünün insülin direnci dışında farklı kronik hastalığı/hastalıkları bulunmaktadır.
Bireylerin ortalama 2.4±2.82 yıldır insülin direnci hastası oldukları; %39.7’sinin insülin
direnci tedavisi için düzenli olarak ilaç kullanmakta olduğu ve %50.7’sinin düşük
karbonhidratlı diyet uyguladığı belirlenmiştir. Bireylerin %49.6’sı hafif şişman ve %23.1’i
I. derece obezdir. Günlük enerji alım ortalamalarının kadınlarda 1368.4±335.89 kkal,
erkeklerde 167.80±403.55 kkal olduğu saptanmış ve aradaki bu fark istatistiksel açıdan
anlamlı bulunmuştur (p<0.05). Kadınların günlük posa tüketimi 21.3±7.12 g, erkeklerin
26.1±11.14 g olduğubelirlenmiş ve aradaki bu fark istatistiksel açıdan anlamlı
bulunmuştur (p<0.05).Günlük diyetle bireylerin tamamının tiamin, niasin, folat, potasyum,
kalsiyum ve magnezyumu önerilenin altında aldığı; demiri ise sadece kadınların
önerilenden daha az aldığı saptanmıştır. Katılımcıların %54.5’inin kötü uyku kalitesine ve
%52.9’unun yüksek depresyon düzeylerine sahip olduğu; %11.5’inde ise gece yeme
sendromu bulunduğu saptanmıştır. Depresyon düzeyi ile günlük diyetle folat ve çinko alım düzeyleri arasındaki farklılık istatistiksel açıdan anlamlı bulunmuştur (p<0.05). Ara öğün
atlama ile gece yeme davranışı arasında istatistiksel açıdan anlamlı bir ilişki bulunmuştur
(p<0.05). İkindi ve gece ara öğünleri tüketim saatleri ile gece yeme sendromu varlığı
arasında istatistiksel açıdan anlamlı bir ilişki olduğu saptanmıştır (p<0.05). Uyku kalitesi
kötü olan katılımcıların %69.7’sinin depresyon düzeylerinin yüksek olduğu ve uyku
kalitesi ile depresyon düzeyleri arasında istatistiksel açıdan anlamlı bir ilişki olduğu
bulunmuştur (p<0.05). Gece yeme sendromu bulunan katılımcıların %85.7’sinin uyku
kalitesinin kötü olduğu belirlenmiştir. Depresyon düzeyi yüksek katılımcıların %69.7’sinin
uyku kalitesinin kötü olduğu ve depresyon düzeyleri ile gece yeme davranışı arasında
istatistiksel açıdan önemli bir ilişki olduğu saptanmıştır (p<0.05). Sonuç olarak bu çalışma,
insülin direnci hastalarının uyku kalitesi, depresyon ve gece yeme davranışı açısından takip
edilmeleri gerektiğini göstermektedir. Elde edilen bu sonuçlar yeni çalışmalar ile
desteklenmelidir.
The aim of this study was to evaluate sleep quality, night eating behaviors, depression
status and eating habits of individuals with insulin resistance. The study was camed out
between February 2019 and April 2019, 121 patients with insulin resistance, 74 female and
47 male, aged 18-65 years, who were admitted to Baskent University Ankara Hospital
Internal Medicine Department-Endocrinology and Metabolic Diseases Polyclinic.
Individuals diagnosed with sleep apnea, diabetes, gastro esophageal reflux, gastritis,
morbid obesity and major depression were excluded from the study to avoid from bias. The
participants were informed by the researcher; The questionnaire, Pittsburgh Sleep Quality
Index, CES Depression Scale, Night Eating Questionnaire and 24-hour food recall
registration formwere applied to determine the general characteristics and eating habits.
The mean age of patients was 38.6 ± 12.71 years and 65.3% had different chronic diseases
except insulin resistance. It was found that individuals had insulin resistance for 2.4 ± 2.82
years. It was determined that 39.7% of the patients used medication regularly for the
treatment of insulin resistance and 50.7% of them used low carbohydrate diet. Of the
individuals 49.6% were owerweight obese and 23.1% were obese. The mean daily energy
consumption was 1368.4 ± 335.89 kcal in women and 1675.8 ± 403.55 kcal in men and
this difference was statistically significant (p<0.05). The daily fiber consumption of
women were 21.3 ± 7.12 g, and the men were 26.1 ± 11.14 g, and this difference was
found to be statistically significant (p<0.05). In the daily diet, all individuals had
consumption thiamine, niacin, folate, potassium, calcium and magnesium below the
recommended; however, just women received less than recommended iron. Of the
participants 54.5% had poor sleep quality and 52.9% had high depression levels; 11.5%
had night eating syndrome. The difference between depression and daily diet and folate
and zinc intake levels were found to be statistically significant (p<0.05). There was a
statistically significant relationship between skipping meals and night eating behavior (p<0.05). There was a statistically significant relationship between the consumption of late
afternoon and night meals and the presence of night eating syndrome (p<0.05). It was
found that 69.7% of the participants with poor sleep quality had high levels of depression
and there was a statistically significant relationship between sleep quality and depression
levels (p<0.05). It was determined that 85.7% of the participants with night eating
syndrome had poor sleep quality. It was determined that 69.7% of the participants with
high levels of depression had poor sleep quality and a statistically significant relationship
between depression levels and night eating behavior (p<0.05). In conclusion, this study
shows that individuals with insulin resistance should be monitored in terms of sleep
quality, depression and night eating behavior. These results should be supported with new
studies. | en_US |
