| dc.description.abstract | Aldatılan eşin, eşinin ilişki kurduğu evlilik birliği dışındaki üçüncü kişiden manevi tazminat talebinde bulunup bulunamayacağı uygulamada uzun zaman boyunca tartışılmıştır. Yargıtay, bu husus ile ilgili olarak bazı kararlarında, aldatılan eşin, evlilik birliği dışındaki üçüncü kişiden manevi tazminat talep edebileceğini kabul ederken bazı kararlarında bu yönde açılan tazminat davalarının reddedilmesi gerektiği görüşünü benimsemiştir. Aldatan eş ile birlikte olan üçüncü kişi aleyhine, aldatılan eş tarafından açılan manevi tazminat davaları ile ilgili olarak Yargıtay 4. Hukuk Dairesi’nin gerek kendi içinde verdiği kararlar, gerekse Hukuk Genel Kurulu tarafından verilen kararlar arasında çelişki bulunduğu belirtilerek içtihatların birleştirilmesi talep edilmiştir.
Yargıtay İçtihatları Birleştirme Büyük Genel Kurulu 2017/5Esas; 2018/7Karar sayılı kararı ile bu çelişkileri ortadan kaldırmış, konuya açıklık getirmiştir. Buna göre; üçüncü kişinin yalnızca evli bir kişiyle birlikte olmak şeklindeki fiilinin haksız fiil olarak nitelendirilmesi mümkün değildir. Yine kararda, bir kimsenin eşi tarafından aldatılmamasını isteme hakkını içeren herkese karşı ileri sürebileceği bir kişilik hakkının mevcut olmadığı belirtilmiştir. Burada yalnızca sadakat yükümlülüğünün ihlali söz konusudur. Evlenme ile yalnızca eşler arasında sadakat yükümlülüğü doğar; evlilik birliği dışındaki üçüncü kişinin böyle bir yükümlülüğü bulunmamaktadır. Bir başka deyişle; sadakat yükümlülüğünü yalnızca eş ihlal edebilir ve bu ihlalden doğacak manevi zararın tazmini yine doğrudan aldatan eşten talep edilebilir. Özetle; üçüncü kişinin aldatılan eşe karşı sadakat yükümlülüğü bulunmadığından, aldatılan eşin üçüncü kişiye karşı sadakat yükümlülüğünün ihlali dolayısıyla manevi tazminat davası açamayacağı kabul edilmiştir.
It has been discussed for a long time in practice whether a deceived spouse can claim non-pecuniary damages from the third party whom her/his spouse have an extra-marital affair with. While the Court of Cassation accepted that in some of its decisions on this matter, the deceived spouse might claim non-pecuniary damages from the third party, in some other cases, Court adopted the opinion that the claims for non-pecuniary damages should be rejected. It was requested an unification of judgments by indicating that there is a contradiction between both decisions delivered by the 4th Civil Chamber of the Court of Cassation in itself and the decisions reached by the Supreme Court Assembly of Civil Chambers on the claims for non-pecuniary damages filed by the deceived spouse against the third person along with the deceiving spouse.
The Supreme Court General Assembly on the Unification of Judgments’ judgment with merits no.2017/5 and decree no.2018/7 has eliminated the said contradictions and brought clarification to the contested matter. According to this, the mere act of the third person as engaging an extra-marital relationship with the deceiving spouse cannot be qualified as a “wrongful act”. Also, it was stated that there was no such personal right as a right to refuse to be deceived by her/his spouse that might be revoked against anyone. Herein, only a violation of loyalty obligation exists. Marriage only results in an obligation of loyalty between spouses; the third parties other than the conjugal union do not have that kind of obligation. In other words, only the spouse can violate the loyalty obligation, and the compensation for non-pecuniary damage arising from this violation can be claimed directly from the deceiving spouse. In brief, since the third party has no loyalty obligation to the deceived spouse, it is accepted that the deceived spouse cannot file a lawsuit for non-pecuniary damages due to the violation of the loyalty obligation against this third party. | en_US |
