Unilateral periferik vestibüler yetmezlikte video head impulse test (vhit) ve fonksiyonel head impulse test (fhit) sonuçlarının karşılaştırılması

Abstract

Bu çalışmada, unilateral kronik periferik vestibüler yetmezliği olan hastaların; (1) tüm SSK’larda farklı baş akselerasyonlarında VOR’daki fonksiyonel bozulma durumunun fonksiyonel head impulse test (fHIT) ve VOR yolunun bütünlüğünün video head impulse test (vHIT) ile değerlendirilmesi, (2) Kanal parezi düzeyi ile fHIT’de elde edilen toplam ortalama doğru cevap yüzdesi (DCY) ve vHIT’de elde edilen VOR kazançları arasındaki ilişkinin belirlenmesi, (3) bu test sonuçlarının sağlıklı kontrollerin sonuçlarıyla karşılaştırılması ve, (4) Baş Dönmesi Engellilik Envanteri (BEE)’nden elde edilen subjektif baş dönmesi engellilik algı düzeyinin, DCY ve VOR kazancıyla korelasyonunun incelenmesi amaçlanmıştır. Bu çalışma, ‘unilateral kronik periferik vestibüler yetmezlik’ tanısı alan ve yaş ortalaması 48,42±13,05 olan 48 hasta (deney grubu) ile herhangi bir sağlık problemi olmayan, yaş ortalaması 46,06±12,57 olan 35 sağlıklı kişinin (kontrol grubu) katılımı ile gerçekleştirilmiştir. Deney grubu, ayrıca bitermal kalorik test sonucunda elde edilen kanal parezi yüzdesine göre, hafif, orta ve ileri düzey kanal parezisi olmak üzere üç alt gruba ayrılmıştır. Deney ve kontrol gruplarına sırasıyla vHIT ve fHIT yapılmıştır. Deney grubuna ayrıca, BEE uygulanmıştır. Standart fHIT Sonucu (3000-6000 °/sn2 baş akselerasyon aralığındaki toplam doğru cevapların oranı)’na göre, deney grubunun horizontal SSK’da etkilenen ve sağlam tarafının toplam DCY arasında anlamlı düzeyde fark elde edilmiştir (p<0,05). Vertikal (anterior ve posterior) SSK düzleminde ise, iki kulak arasında anlamlı bir fark çıkmamıştır (p>0,05). Ayrıca, her SSK’da deney grubunun baş akselerasyonu 3000’den 6000 °/s2’ye arttıkça, DCY düşmeye başlamıştır. Kanal parezi düzeyi ile DCY arasında horizontal SSK düzleminde negatif yönlü düşük düzeyde (r=-0,289), vertikal SSK düzleminde ise negatif yönlü ve orta düzeyde (r=-0,370 ve r=-0,490) anlamlı bir korelasyon bulunmuştur. Deney grubunun etkilenen tarafının fHIT ve vHIT sonuçları arasında, lateral ve posterior SSK’larda pozitif yönlü ve orta düzeyde; anterior kanalda pozitif yönlü ve zayıf düzeyde istatistiksel olarak anlamlı ilişki bulunmuştır (p<0,05). BEE toplam puanı ile vHIT ve fHIT sonuçları arasında ise istatistiksel olarak anlamlı korelasyon saptanmamıştır (p>0,05). Kontrol grubunun fHIT ve vHIT sonucu, tüm SSK’lar düzleminde, deney grubunun etkilenen tarafına göre anlamlı düzeyde yüksek elde edilmiştir (p<0,05). Bu sonuçlar, unilateral kronik periferik vestibüler yetmezliği olan hastalarda, baş akselerasyonları arttığında ve kanal parezi düzeyi yükseldiğinde, fHIT’in VOR fonksiyonelliğindeki bozulmaya işaret ettiğini göstermektedir. vHIT VOR yolunun bütünlüğünü, fHIT ise VOR fonksiyonelliğini değerlendirdiği için, VOR değerlendirmesinde birbirini tamamlayıcı testler olarak klinik uygulamada yer alması yararlı olacaktır. Her iki test de subjektif baş dönmesi engellilik algısıyla ilişkili bulunmadığı için, bu algıyı arttıran psikolojik faktörlerin de incelenmesinin, daha kapsamlı bir değerlendirme sağlayabileceği görüşündeyiz. In this study, It was aimed (1) to evaluate functional impairment in VOR with functional head impulse test (fHIT) in different head accelerations and the integrity of VOR path with video head impulse test (vHIT) in all SCCs, (2) to determine the correlation between canal paresis level in caloric test, the mean Percentage of correct Answers (PCA) in fHIT and VOR gains in vHIT, (3) to compare fHIT and vHIT test results with the results of healthy controls, and (4) to examine the correlation of subjective dizziness disability perception level obtained in the Dizziness Handicap Inventory (DHI) together with PCA and VOR gains of patients with unilateral chronic peripheral vestibular failure. This study has been conducted by the participation of 48 patients (experimental group) who have been diagnosed with 'unilateral chronic peripheral vestibular failure' and whose mean age are 48.42 ± 13.05 years and 35 healthy individuals (control group) who do not have any health problems and whose mean age are 46.06 ± 12.57. The experimental group has been also divided into three subgroups as mild, moderate and severe canal paresis. vHIT and fHIT have been applied to the experimental and control groups, respectively. DHI has also applied to the experimental group. As a result of the study, a significant difference has been obtained between the total PCA of the affected and healthy side of the experimental group in horizontal SCC plane considering the Standard fHIT Result (ratio of total correct answers in the 3000-6000 °/s2 head acceleration range) (p <0.05). There was no significant difference among the two ears in the vertical (anterior and posterior) SCC plane (p> 0.05). While the head acceleration of the experimental group has been increasing from 3000 to 6000 °/s2 in each SCC, PCA has started to decrease. It has been found that there is a significant correlation between the level of canal paresis and PCA in the lateral canal plane at a negative low level (r = -0.289), and a significant correlation in the vertical canal plane at negative and moderate level (r = -0.370 and r = -0.490). There was positive correlation at moderate level in the lateral and posterior SCCs and there was a positive relation at low level in the anterior SCC among the fHIT and vHIT results of the affected side of the experimental group (p <0.05). It has been found that there is no statistically significant correlation between DHI total score and vHIT and fHIT results (p> 0.05). The standard fHIT and vHIT results of the control group have been obtained significantly higher than the affected side of the experimental group in all SCCs (p <0.05). These results show that deterioration of fHIT appears in VOR functionality when head accelerations and the canal paresis level increases in the patients with unilateral chronic peripheral vestibular failure. It will be beneficial to conduct both vHIT and fHIT as complementary tests because vHIT evaluates the integrity of the VOR and fHIT evaluates the VOR functionality. We believe that examining the psychological factors that increase this perception can provide a more comprehensive evaluation since both tests are not related to subjective dizziness handicap perception.